Pogorszenie zdrowia kilka lat po śmierci męża

Zgodnie z art. 70 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych „wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo

2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej”.

Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych wyżej.

Prawo do renty rodzinnej po zmarłym małżonku przysługuje wdowie i wdowcowi pod warunkiem osiągnięcia 50 lat życia, uzyskania orzeczenia o niezdolności do pracy lub sprawowania opieki nad dzieckiem uprawnionym do renty rodzinnej. Wdowa, która nie spełnia tych warunków i nie ma niezbędnych źródeł utrzymania może uzyskać prawo do renty rodzinnej okresowej. Renta rodzinna okresowa jest jej wypłacana przez jeden rok od śmierci męża, a nawet do dwóch lat od śmierci męża, jeśli uczestniczy w szkoleniu w celu uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej. Nowelizacja przesądziła, że przepisy dotyczące renty okresowej będą miały zastosowanie również do wdowca, który nie spełnił warunków do renty rodzinnej, a nie posiada niezbędnych źródeł utrzymania.

Wdowa (wdowiec) nabywa prawo do renty rodzinnej w razie osiągnięcia 50 lat lub gdy jest niezdolna do pracy w chwili śmierci męża (lub jeżeli warunki te zostaną spełnione nie później niż w ciągu 5 lat od daty jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania dzieci) albo gdy wychowuje co najmniej jedno z dzieci (wnuków, rodzeństwa) uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym, w wieku do 16 lat (lub 18 – w razie uczęszczania dziecka do szkoły) bądź gdy opiekuje się dzieckiem (niezależnie od jego wieku) całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej. Obowiązująca od 1 stycznia 1999 r. ustawa emerytalna obniżyła wiek uprawniający wdowca do renty rodzinnej, ustalając go na poziomie identycznym jak dla wdów; przed tą datą wdowca obowiązywał warunek ukończenia 65 lat.

Podsumowując – dobrze byłoby, gdyby Pani wykazała, że stała się niezdolna do pracy w ciągu 5 lat od śmierci męża. Jednak samo przebywanie na zwolnieniach lekarskich i świadczeniach rehabilitacyjnych może nie zostać uznane za niezdolność do pracy, gdyż w celu uznania za niezdolną do pracy pracownica potrzebuje orzeczenia lekarskiego.

ZUS wyjaśnia, że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat.

Oczywiście warto złożyć do ZUS odpowiednie wnioski, gdyż często zdarza się, ze ZUS przyznaje takie świadczenie wbrew przyjętej linii orzeczniczej i doktrynie, jednak w opisanym przypadku nie mogę Pani dać stuprocentowej pewności, że taką rentę Pani otrzyma.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼