Przeliczenie emerytury na starych zasadach

Ustalenie wysokości emerytury

Zgodnie z ustawą emerytalną (art. 21):

„1. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu nie-zdolności do pracy, stanowi podstawa wymiaru renty – w wysokości uwzględniającej rewaloryzację oraz wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do renty, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 5,

2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru:

1) emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do emerytury;

2) renty z tytułu niezdolności do pracy dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do tej renty albo do emerytury”.

Dla urodzonych po 31 grudnia 1948 r. ZUS, ustalając wysokość świadczenia, dzieli podstawę wymiaru (wartość zwaloryzowanego kapitału początkowego, zwaloryzowanych składek zgromadzonych na indywidualnym koncie ubezpieczonego począwszy od 1 stycznia 1999 r.) przez średnie dalsze trwanie życia dla wieku, w którym wnioskodawca przechodzi na emeryturę.

Zobacz również: Wcześniejsza emerytura a osiągnięcie wieku emerytalnego

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.