Śmierć w trakcie świadczenia rehabilitacyjnego a renta dla dziecka

Prawo do renty rodzinnej

Do renty rodzinnej mają prawo członkowie rodziny osoby, która w chwili śmierci spełniła jedną z poniżej wymienionych przesłanek:

• miała ustalone prawo do emerytury, albo spełniała warunki do jej uzyskania,
• miała ustalone prawo do emerytury pomostowej;
• miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, albo spełniała warunki do jej uzyskania;
• pobierała zasiłek przedemerytalny;
• pobierała świadczenie przedemerytalne;
• pobierała nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.

Przy ocenie prawa do renty przyjmujemy, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

Osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1949 r. nabywają prawo do emerytury po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, oraz po udowodnieniu okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Osoby urodzone po 31 grudnia 1968 r. będą miały prawo przejść na emeryturę w wieku: 60 lat w przypadku kobiet, 65 lat w przypadku mężczyzn. Zapewne zatem Pani partner nie spełnia warunków do uzyskania emerytury.

Zobacz również: Renta rodzinna po ojcu który nie pracował

Niezdolność do pracy

Na ten moment nie ma on także renty z tytułu niezdolności do pracy. Natomiast spełnia się warunki do jej otrzymania, gdy:

• jest się niezdolnym do pracy;
• posiada się wymagany – odpowiedni do wieku – staż ubezpieczenia (okres składkowy i nieskładkowy):
  • 1 rok – jest się niezdolnym do pracy zanim ukończyło się 20 lat,
  • 2 lata – zostało się niezdolnym do pracy między 20 a 22 rokiem życia,
  • 3 lata – zostało się niezdolnym do pracy między 22 a 25 rokiem życia,
  • 4 lata – zostało się niezdolnym do pracy między 25 a 30 rokiem życia,
  • 5 lat – zostało się niezdolnym do pracy po ukończeniu 30 lat, przy czym okres ten musi przypadać w ciągu ostatnich 10 lat:
    • przed dniem, w którym zgłosiło się wniosek o rentę, lub
    • przed dniem, w którym powstała niezdolność do pracy;
• niezdolność do pracy powstała w czasie okresów składkowych lub nieskładkowych wskazanych w ustawie emerytalnej, albo w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Ten wymóg nie obowiązuje, jeśli spełnia się łącznie następujące warunki:

• jest się całkowicie niezdolnym do pracy oraz
• ma się co najmniej:
  • 20-letni staż ubezpieczeniowy – jeśli jest się kobietą,
  • 25-letni staż ubezpieczeniowy – jeśli jest się mężczyzną.

Jeśli dana osoba stała się niezdolna do pracy po ukończeniu 30 lat, nie musi posiadać 5 lat w ciągu ostatnich 10 latach przed zgłoszeniem wniosku lub powstaniem niezdolności do pracy, jeśli jest całkowicie niezdolny do pracy oraz udowodniła: 25 lat składkowych – kobieta,30 lat składkowych – mężczyzna.

Warto więc wystąpić za życia o rentę z tytułu niezdolności do pracy dla partnera. Jeśli zaś spełnia on warunki do ubiegania się o rentę z tytułu niezdolności do pracy (spełni je w chwili śmierci), to dziecko nabędzie prawo do renty po nim, po jego śmierci. Tu zaś szanse są duże (przesłanki posiadania uprawnień do renty z tytułu niezdolności wskazałam wyżej: niezdolność do pracy i wymagany staż w zależności od tego, w jakim wieku powstała niezdolność).

Zobacz również: Świadczenie rehabilitacyjne a renta

Odprawa pośmiertna

Natomiast jeśli się nie uda, to jeśli partner zmarłby w czasie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, pracodawca ma obowiązek wypłacenia rodzinie zmarłego pracownika odprawy pośmiertnej. Śmierć pracownika nastąpiłaby bowiem w okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego jeszcze w okresie zatrudnienia. Prawo do odprawy pośmiertnej powstaje zaś z chwilą śmierci pracownika w trakcie trwania stosunku pracy oraz po ustaniu stosunku pracy w okresie pobierania przez pracownika zasiłku z tytułu niezdolności do pracy. Użycie przez ustawodawcę ogólnego sformułowania „w czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby” oznacza, że intencją było ustanowienie prawa do tej odprawy bez względu na to, z jakiego rodzaju zaopatrzenia chorobowego pracownik korzystał w chwili śmierci.

Przepisy nie określają żadnego okresu od rozwiązania stosunku pracy, po którego upływie rodzinie zmarłego pracownika nie przysługiwałoby już prawo do tej odprawy. Nie wskazano również wprost, że śmierć musi nastąpić w okresie pobierania zasiłku chorobowego, lecz zasiłku z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Świadczenie rehabilitacyjne jest rodzajem świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przewiduje następujące rodzaje świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby pracownika: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne i zasiłek wyrównawczy (art. 2 ustawy zasiłkowej).

Pracownik po rozwiązaniu stosunku pracy może otrzymywać zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne. Należy zatem stwierdzić, że prawo do odprawy pośmiertnej przysługuje rodzinie pracownika, który zmarł w okresie pobierania któregokolwiek z tych świadczeń po rozwiązaniu stosunku pracy. Odprawa pośmiertna to specjalne świadczenie, którego wypłatę reguluje art. 93 Kodeksu pracy. Jest wypłacana niezależnie od zasiłku pogrzebowego przysługującego osobie, która poniosła koszty związane z pogrzebem. Obowiązek wypłaty rodzinie pracownika odprawy pośmiertnej spoczywa na pracodawcy zmarłego pracownika. Odprawa pośmiertna wypłacana jest małżonkowi lub innym członkom rodziny, spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wysokość odprawy pośmiertnej

Wysokość odprawy pośmiertnej oblicza się według reguł dotyczących określania wysokości ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Kwota przysługującej odprawy pośmiertnej uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:

• jednomiesięczne wynagrodzenie w przypadku zatrudnienia krótszego niż 10 lat,
• trzymiesięczne wynagrodzenie w przypadku zatrudnienia trwającego od 10 lat do 15 lat,
• sześciomiesięczne wynagrodzenie w przypadku zatrudnienia trwającego co najmniej 15 lat.

Kodeks pracy przewiduje możliwość zwolnienia pracodawcy z obowiązku zapłaty odprawy pośmiertnej rodzinie zmarłego pracownika. Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy pracodawca ubezpieczył pracownika na życie, skutkiem czego w razie jego śmierci osoby uprawnione otrzymają odszkodowanie nie niższe niż odprawa. Jeżeli to nastąpi, pracodawca jest całkowicie zwolniony z obowiązku zapłaty odprawy pośmiertnej. Jeżeli natomiast kwota odszkodowania będzie niższa od przysługującej odprawy pośmiertnej, to pracodawca ma obowiązek wypłacić rodzinie kwotę stanowiącą różnicę między tymi świadczeniami.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼