Zasady wyliczania zasiłku chorobowego z uwzględnieniem przerw w zatrudnieniu

Ustalenie wysokości zasiłku chorobowego

Na wstępie wskazuję, że zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa „podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy”.

Natomiast w myśl art. 38 ww. ustawy:

„1. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez ubezpieczonego będącego pracownikiem za okres, o którym mowa w art. 36 ust. 1 i 2, przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.

2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

1) wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy;

2) przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2, wynagrodzenie z miesięcy, w których ubezpieczony będący pracownikiem przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, ubezpieczony będący pracownikiem w każdym miesiącu z przyczyn usprawiedliwionych wykonywał pracę przez mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie miesiące po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2”.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ww. ustawy:

„2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;

2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;

3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia”.

Zatem za dni, w których pracownik był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych (np. zwolnienie lekarskie, urlop wychowawczy, macierzyński lub bezpłatny), zachowuje on prawo do wynagrodzenia. Nieobecności tego typu traktowane są na równi z dniami przepracowanymi.

Ponowne obliczenie podstawy zasiłku chorobowego

Uzupełnianie wynagrodzenia należy się w stałej miesięcznej wysokości i polega na przyjęciu do podstawy wymiaru zasiłku wynagrodzenia miesięcznego ustalonego w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy. Aby prawidłowo uzupełnić wynagrodzenie, oczywiście należy pomniejszyć je o składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez pracownika, czyli 13,71%. Uzupełnienie wynagrodzenia polega na ustaleniu wynagrodzenia, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy. Zasady uzupełniania wynagrodzenia zostały określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.

Z uwagi na fakt, że przerwa trwałaby dłużej niż miesiąc, należy ponownie ustalić podstawę zasiłku, gdyż zgodnie z art. 43 ww. ustawy „podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy”.

Wobec powyższego w przypadku, gdy były to miesiące, w których chorował Pan co najmniej przez połowę obowiązującego czasu pracy, wówczas takie miesiące pomija się całkowicie, a miesiące, w których był Pan na zwolnieniu, ale mniej niż połowę obowiązującego czasu pracy, uzupełnia się na zasadach wskazanych powyżej. Natomiast miesiące normalnej pracy uwzględnia się w całości do przeliczenia podstawy zasiłkowej.

Bezrobocie a wysokość zasiłku

Natomiast jeżeli w międzyczasie był Pan bezrobotny, podstawę zasiłkową będzie się wyliczało jak dla osoby zatrudnionej na nowo. Wobec tego, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego miesiąca kalendarzowego pracy, podstawa zasiłku chorobowego przyjmowana jest w wysokości:

1) wynagrodzenia miesięcznego określonego w umowie o pracę, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,

2) wynagrodzenia, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne.

Ustalona podstawa zasiłku chorobowego jest pomniejszana o 13,71% składek finansowanych przez ubezpieczonego. Wynagrodzenie chorobowe przysługuje w wysokości 80% obliczonej w powyższy sposób podstawy.

Podsumowując, zaznaczam, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa „podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy”.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.