Czy można stracić prawo do zasiłku chorobowego po rezygnacji ze świadczenia rehabilitacyjnego?

Prowadzenie DG podczas świadczenia rehabilitacyjnego

Na wstępie wskazuję, że zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa „świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy”.

Nadto zgodnie z treścią art. 18 ust. 7 ustawy „świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów”.

Poza tym według art. 22 „do świadczenia rehabilitacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 4 i 5, art. 12, art. 13 ust. 1, art. 15 i 17 ustawy”.

W świetle obowiązujących przepisów osoba pobierająca świadczenie rehabilitacyjne jest osobą niezdolną do pracy, co oznacza, że nie może i nie powinna takiej pracy wykonywać oraz prowadzić działalności gospodarczej. Trzeba jednak mieć na względzie, że fakt prowadzenia działalności gospodarczej, gdy faktyczne czynności podejmowane były przez pracowników, nie musi od razu oznaczać braku przesłanek do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzja organu rentowego

Nie ma żadnych wątpliwości, że o ustaleniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na konkretny okres decyduje organ rentowy, co potwierdza stosowną decyzją. Gdy zatem miałoby dojść do rezygnacji przez ubezpieczonego z przyznanego mu prawa do świadczenia, to ostatecznie będzie musiał wypowiedzieć się ZUS, rozstrzygając tę kwestię stosowną decyzją. Aby jednak tak się stało, ubezpieczony zobowiązany będzie przekazać organowi rentowemu:

1. oświadczenie ubezpieczonego o rezygnacji ze świadczenia rehabilitacyjnego ze wskazaniem, o jaki okres chodzi oraz
2. zaświadczenie właściwego lekarza potwierdzające odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy.

Należy wskazać, że jeżeli bezpośrednio przed okresem orzeczonej niezdolności do pracy z powodu choroby ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne albo korzystał z urlopu dla poratowania zdrowia, nie nabywa prawa do nowego okresu zasiłkowego. Okresy orzeczonej niezdolności do pracy z powodu choroby po okresie świadczenia rehabilitacyjnego lub urlopu dla poratowania zdrowia i przed tymi okresami zalicza się do jednego okresu zasiłkowego. W przypadku gdy po okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego albo korzystania z urlopu dla poratowania zdrowia niezdolność do pracy z powodu choroby ubezpieczonego powstanie po przerwie krótszej niż 60 dni, ubezpieczony nie nabywa prawa do nowego okresu zasiłkowego.

Nabycie prawa do nowego świadczenia

Zatem prawo do zasiłku przysługuje w okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego i w określonych przypadkach – po ustaniu tytułu do ubezpieczenia. Jeżeli ZUS skrócił okres prawa do świadczenia rehabilitacyjnego decyzją, np. zmieniającą poprzednią decyzje i tym samym skrócił okres wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego, wówczas w mojej ocenie należało uznać, że upłynął 60-dniowy okres wymaganej przepisami przerwy pomiędzy niezdolnościami do pracy.

W świetle wykładni celowościowej interpretuje się, że okres 60-dni liczy się od dnia zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

Odwołanie od decyzji ZUS-u

Podsumowując, z uwagi na brak jednoznacznego przepisy ustalającego moment liczenia 60-dniowego okresu w przypadku sytuacji, gdy ubezpieczony przerwie pobieranie świadczenia rehabilitacyjnego w trakcie orzeczonego prawa do tego świadczenia na skutek wcześniejszego odzyskania zdolności do pracy oraz brak orzecznictwa w powyższym zakresie rekomenduję wniesienie odwołania od otrzymanej decyzji.

Odwołanie należy wnieść w ciągu miesiąca od dnia doręczenia decyzji. Gdyby jednak sąd nie podzielił przedstawionego powyżej stanowiska i odmówił nadal prawa do zasiłku, obciąży Panią obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz ZUS-u. Dodam, że zazwyczaj koszty te kształtują się w granicach ok. 200 zł.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.