Brak ubezpieczenia zdrowotnego po decyzji odmownej przyznania świadczenia rehabilitacyjnego - co zrobić?

Utrata prawa do ubezpieczenia

Po zakończeniu pobierania świadczeń z ZUS-u, w tym świadczenia rehabilitacyjnego, nie obowiązuje już prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej. Z datą ostatniego dnia przysługiwania świadczenia straciła Pani prawo do opieki.

Świadczenie rehabilitacyjne przyznawane jest ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego (odpowiednio 182 lub 270 dni) nadal jest niezdolny do pracy, o ile dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Stanowi o tym art. 18 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.), który jednocześnie określa maksymalny okres pobierania tego świadczenia. Otóż przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (tj. 360 dni).

Odwołanie od decyzji ZUS-u

Przy czym o okolicznościach uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, ze wskazaniem okresu przewidzianego na odzyskanie zdolności do pracy, orzeka lekarz orzecznik ZUS. Jeżeli ubezpieczony nie będzie się zgadzał z jego stanowiskiem, może wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, zgodnie z zawartym w orzeczeniu pouczeniem. Ponadto prezes ZUS może wnieść zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika. Dlatego też dopiero orzeczenie, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, stanowi podstawę do wydania przez organ rentowy decyzji o przyznaniu ubezpieczonemu świadczenia rehabilitacyjnego, od której można wnieść odwołanie do sądu.

Zobacz również: Jakie składki opłaca przedsiębiorca na świadczeniu rehabilitacyjnym?

Samodzielne opłacanie składki

W Pani sytuacji jednym z rozwiązań jest to, że może Pani zostać zgłoszona do ubezpieczenia zdrowotnego jako członek rodziny osoby ubezpieczonej (np. pracującego męża lub dziecka, z którym pozostaje Pani we wspólnym gospodarstwie domowym), pod warunkiem oczywiście, jeżeli ma Pani taką możliwość. Jeśli nie, pozostaje Pani zgłoszenie do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie umowy zawartej z NFZ-etem i samodzielne opłacanie składki zdrowotnej (koszt 519,77 zł miesięcznie).

Istnieje jeszcze możliwość zarejestrowanie się w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna – wtedy do ubezpieczenia zdrowotnego zgłosi go urząd pracy, natomiast co do zasady jako bezrobotna może się zarejestrować tylko osoba, która jest zdolna do pracy, a z opisanego przez Pani stanu faktycznego wynika, że nie jest Pani zdolna do pracy. Dlatego co do zasady nie rekomendowałbym Pani tego rozwiązania.

W ostateczności może Pani jako osoba znajdująca się w trudnej sytuacji finansowej, które nie może uzyskać ubezpieczenia zdrowotnego, skorzystać z bezpłatnej opieki zdrowotnej. W tym celu powinna się Pani zwrócić się o pomoc do wójta, burmistrza lub prezydenta (albo bezpośrednio do MOPS czy też GOPS), miejscowości, w której Pani mieszka. Koszty leczenia pokrywane są z budżetu państwa.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼